ONTSTAAN

K.S.C. Hasselt werd opgericht in 1964 door de fusie van Excelsior (groen-wit) en Hawaï (blauw-wit), twee Hasseltse ploegen die op dat moment in bevordering speelden. De thuisbasis van K.S.C. Hasselt (blauw-wit-groen) werd het Stedelijk Sportstadion, het stadion waar Excelsior tot dan toe speelde. 

Aanvankelijk liep de fusie niet van een leien dakje, de reden hiervan was de blijvende rivaliteit tussen de beide supportersgroepen. Excelsior stond in Hasselt bekend als de ploeg van het rijkere volk en Hawaï als de ploeg van het gewone werkvolk. Toch deed de fusieclub het zeer goed, want na vele jaren in tweede klasse en enkele eindrondes promoveerde Sporting naar eerste klasse. Deze promotie werd afgedwongen na een dubbele confrontatie tegen AA Gent (1978-1979). 

FUSIE TEGEN WIL EN DANK

21 jaar later, na het seizoen 2000-2001 om precies te zijn, viel het doek over Sporting Hasselt (1e prov.). Na vele onderhandelingen werd beslist een fusie aan te gaan met KSK Kermt (3de klasse). De nieuwe fusieclub werd gedoopt als K.S.K.H. en de Hasseltse kleuren (blauw-wit-groen) bleven behouden.

Twee seizoenen werd er in Kermt gespeeld. Het eerste jaar degradeerde Sporting naar bevordering, het tweede jaar draaide het mee in de grauwe middenmoot. Na deze 2 seizoenen in Kermt werd er besloten om terug te keren naar Hasselt. En hoe! Sporting werd in het seizoen 2003-2004 onmiddellijk kampioen in 4e klasse C, na 30 speeldagen op kop te hebben gestaan en best scorende ploeg van alle nationale afdelingen te worden! 

Blauw-wit-groen vertoefde nadien drie seizoenen in derde klasse. Het eerste seizoen eindigde KSKH op de 12e plaats. Één seizoen later strandde het op een zucht van de eindronde na thuisverlies tegen Kelmis op de slotspeeldag. Het seizoen 2006-2007 tenslotte was er één om zo gauw mogelijk te vergeten. Sporting versleet dat seizoen 3 trainers en eindigde op de voorlaatste plaats waardoor de rechtstreekse degradatie een feit was.

KSK Hasselt was echter niet van plan om lang te blijven trappelen in bevordering. Het seizoen 2007-2008 sloot het - na een eindrush van vijf opeenvolgende overwinningen - af op een vierde plaats, waardoor de tricolores in de eindronde mochten aantreden. Spijtig genoeg eindigde het avontuur in het West-Vlaamse Sint-Eloois-Winkel, dat Sporting uitschakelde na een dramatisch slot nadat Hasselt lange tijd uitzicht had op de volgende ronde. 

Een jaar later (2008-2009) zou het wél lukken! In de reguliere competitie eindigde KSKH achter het ongenaakbare KSK Heist zodat de eindronde soelaas moest bieden. Eerst kreeg Hasselt het bezoek van... Sint-Eloois-Winkel. De revanche smaakte zoet: 4-0 en een ronde verder! Volgende tegenstander was Leopoldsburg, dat in de competitie op de achtste plaats eindigde maar een periodetitel wist te bemachtigen. Na 45 minuten spelen stond het al 2-0 na magistrale doelpunten van Stijn Mellemans. Leopoldsburg probeerde de bakens na de rust nog te verzetten, maar zonder resultaat. Derde klasse was opnieuw een feit!

De twee volgende seizoenen zou KSK Hasselt doorbrengen in de grauwe middenmoot. Het sportieve beleid van de club liet ondertussen steeds meer te wensen over met alle gevolgen van dien. In in het derde seizoen eindigde KSKH op een troosteloze laatste plaats en was de terugkeer naar bevordering een feit. Ook in vierde klasse bleef het sportief beleid uitgetekend worden door dezelfde persoon en de supporters bleven steeds meer weg van het Stedelijk Sportstadion. De fans die toch bleven, begonnen zich steeds meer te roeren en eisten het ontslag van de technisch directeur. Iets wat duidelijk niet geapprecieerd werd door de voorzitter, die op 20 december 2011 als een dief in de nacht vertrok en ondertussen de vereffening aanvroeg. 

DE VERRIJZENIS

De Hasseltse voetbaltrots leek ten dode opgeschreven, tot Hasselaar Stijn Stijnen in januari 2012 zijn verantwoordelijkheid nam en in de club investeerde met het oog op de redding. Sporting leefde weer op en steeds meer mensen begonnen terug de weg te vinden naar het stadion. Hasselt mocht het seizoen 2011-2012 uitmaken, maar het kon het behoud jammer genoeg niet afdwingen.

Het seizoen 2012-2013 lijkt wel een sprookje. De organisatie van de hernieuwde club met Koninklijke Sporting Hasselt als naam werd grondig hertekend en op het veld kreeg de nieuwe trainer Stef Van Winckel de taak om de nieuwe spelersgroep op de rails te zetten. Het leek een rustig seizoen te gaan worden voor Sporting, maar in de laatste rechte lijn slaagden de blauw-wit-groenen er alsnog in een eindrondeplaats af te dwingen. In die eindronde namen de Hasselaren de maat van Wijgmaal (3-0) en Namen (3-1) en zo mochten ze aantreden in de finale op het veld van oude reus Union. In die finale - live uitgezonden door TV Limburg - kon Sporting rekenen op een achterban van bijna duizend supporters! De wedstrijd werd gewonnen met klinkende 0-5-cijfers na doelpunten van Jochen Janssen, Glenn Lowet en Seppe Geerts (hattrick). Derde klasse was weer een feit en dat amper één seizoen na de doorstart!

Na twee seizoenen meegedraaid te hebben in de middenmoot - het eerste onder Van Winckel, het tweede onder Vince Euvrard - was het opnieuw tijd voor een uitschieter! Euvrard startte aan het seizoen als hoofdcoach, maar hij ruilde Hasselt in voor tweedeklasser Geel na de memorabele wedstrijd in Beerschot-Wilrijk. Daar dienden onze jongens de Antwerpenaren de eerste competitienederlaag in eigen huis toe sinds het ontstaan van de fusieclub in 2013. Stijn Stijnen nam het sportieve roer over. Ondanks de trainerswissel werd het seizoen 2015-2016 afgesloten op een knappe vierde plaats en de eindronde was een feit. Daarin ontmoette Sporting meteen een grote naam: RFC Liège. In Luik speelde Hasselt 1-1 gelijk en thuis bleef het 0-0 waardoor Sporting verder mocht dromen van de Superliga. Die Superliga - het hoogste amateurniveau - kwam er na de hervormingen in het nationale voetballandschap. De halve finale werd echter een koude douche. Sprimont - dat kon terugblikken op een ijzersterke terugronde in de reguliere competitie - was te sterk voor Sporting en promoveerde. De Hasselaren haden echter nog één strohalm: het laatste promotieticket dat moest binnengehaald worden tegen ex-eersteklasser La Louvière. In Henegouwen speelde Blauw-Wit-Groen een dijk van een wedstrijd en won het verdiend met 2-3. In Hasselt werd de klus afgemaakt met droge 4-0-cijfers. De Superliga was een feit!

Het verblijf in die Superliga was jammer genoeg van korte duur. Toch begon het seizoen goed met een 12 op 15 en een leuke bekerwedstrijd tegen eersteklasser KV Mechelen die ondanks een 2-0-voorsprong nog verloren werd met 2-3. Gaandeweg het seizoen begon de motor te sputteren en Sporting gleed steeds verder weg in het klassement. De club nam afscheid van Stijnen en haalde Johan Houben binnen om het tij te doen keren. Zonder het gewenste resultaat, want de Hasselaren waren aangewezen op de nacompetitie. Daarin kreeg het Eendracht Aalst voor de kiezen. In Hasselt wonnen de Ajuinen met 1-3 en het leek over en uit voor de ploeg van Pino Canale, die de opdracht kreeg om Sporting alsnog te redden. Toch leek een verrassing in de maak, want na een vroege achterstand knokte Hasselt zich terug in de match en boog het de score om tot 1-3. Jammer genoeg waren de verlengingen er te veel aan. Eindstand 2-3 en Sporting degradeerde naar de tweede amateurliga.